เพราะจริงๆ แล้วเท็นเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย!!
แต่เท็นก็ต้องออกกำลังกาย...ทำไม?!!?
การลงมือทำอะไรสักอย่างหนึ่ง ควรมีการตั้งเป้าหมายที่ชัดเจน ไม่เว้นแม้แต่การออกกำลังกาย...
เป้าหมายในการออกกำลังกายของเท็นคือ
1. อยากสวย!! อยากลดหน้าท้อง อยากมีหุ่นทรงนาฬิกาทราย (ปัจจุบันเป็นสาวทรงกระบอกอยู่)
2. เท็นกำลังเรียนร้องเพลง การเสริมสร้างความแข็งแรงให้กับปอดและหน้าท้องจึงเป็นสิ่งสำคัญ
3. น้ำหนักตัวเท็นปกติ แต่เป็นน้ำหนักไขมันมากกว่ากล้ามเนื้อ ทำให้การเผาผลาญไม่ดี
4. เท็นเป็นภูมิแพ้ แพ้ฝุ่นอย่างแรง!!
สำหรับบางคนมีอาการเจ็บป่วยหรือมีความต้องการเฉพาะ ทำให้ทางเลือกในการออกกำลังกายมีขีดจำกัด ก็อาจจะต้องใส่ submodality เข้าช่วย...
ยกตัวอย่างของเท็นเอง เท็นมีเป้าหมายที่ชัดเจน 4 ข้อที่กล่าวไว้ในข้างต้น ดังนั้น ก่อนที่เท็นจะไปออกกำลังกาย เท็นบอกตัวเองว่าเท็นมีเป้าหมายอะไร และถ้าทำสำเร็จ ฉันจะรู้สึกยังไง
ขณะที่เท็นออกกำลังกาย ทุกครั้งที่เท็นบิดเอว เท็นจะจินตนาการว่าเมื่อหุ่นฉันดีขึ้น ฉันจะรู้สึกยังไง ขยายความรู้สึกนั้นให้ชัด "ใช่...ทุกครั้งที่ฉันที่บิดเอว ฉันจะหุ่นดีขึ้น ดีขึ้นเรื่อยๆ"
เช่นเดียวกับเวลาซิทอัพ "ใช่...หน้าท้องฉันกำลังลดลง"
หรือเวลาที่เราออกกำลังกายส่วนอื่นๆ เราจะบอกตัวเองและรู้สึกไปกับมัน ว่าร่างกายฉันกำลังแข็งแรงขึ้นๆ ในทุกการขยับของร่างกาย ย้ำกับตัวเอง ว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี้ เป็นการบอกรัก ดูแล และขอบคุณร่างกายของเรา
แต่เท็นก็ต้องออกกำลังกาย...ทำไม?!!?
การลงมือทำอะไรสักอย่างหนึ่ง ควรมีการตั้งเป้าหมายที่ชัดเจน ไม่เว้นแม้แต่การออกกำลังกาย...
เป้าหมายในการออกกำลังกายของเท็นคือ
1. อยากสวย!! อยากลดหน้าท้อง อยากมีหุ่นทรงนาฬิกาทราย (ปัจจุบันเป็นสาวทรงกระบอกอยู่)
2. เท็นกำลังเรียนร้องเพลง การเสริมสร้างความแข็งแรงให้กับปอดและหน้าท้องจึงเป็นสิ่งสำคัญ
3. น้ำหนักตัวเท็นปกติ แต่เป็นน้ำหนักไขมันมากกว่ากล้ามเนื้อ ทำให้การเผาผลาญไม่ดี
4. เท็นเป็นภูมิแพ้ แพ้ฝุ่นอย่างแรง!!
เป้าหมายดูสวยหรู แต่...เราก็ยังไม่ชอบออกกำลังกายอยู่ดี ^^"
แล้วจะทำยังไง เราถึงจะรู้สึกดีขึ้นกับการออกกำลังกาย?
เท็นได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ "หากชีวิตเป็นดั่งเกม นี่ไงล่ะ...กติกา" (If Life is a Game, These are the Rules) ผู้เขียนได้เกริ่นนำในหัวข้อ "ความเคารพ" ไว้ว่า
เท็นได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ "หากชีวิตเป็นดั่งเกม นี่ไงล่ะ...กติกา" (If Life is a Game, These are the Rules) ผู้เขียนได้เกริ่นนำในหัวข้อ "ความเคารพ" ไว้ว่า
"ร่างกายของคุณคือยานพาหนะที่ขับเคลื่อนชีวิต ตราบเท่าที่คุณยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ จงอาศัยอยู่ในนั้น จงรัก เคารพ ให้เกียรติ และทะนุถนอมร่างกาย จงปฏิบัติต่อร่างกายเป็นอย่างดี แล้วร่างกายจะรับใช้คุณในแบบเดียวกัน : ซูซี่ พรูดเด็น"*
พูดง่ายๆ คือ การออกกำลังกายเป็นการบอกรักตัวเองอย่างหนึ่ง เมื่อเราปฏิบัติต่อร่างกายของเราเป็นอย่างดี รักและภูมิใจในร่างกายของตัวเอง ร่างกายก็จะตอบสนองเราในลักษณะเดียวกัน
นอกจากนี้ ผู้เขียนยังได้กล่าวอีกว่า แต่ละคนมีวิธีการเอาใจใส่ร่างกายแตกต่างกันไป ไม่มีสูตรตายตัว ขึ้นอยู่กับความต้องการของร่างกายเฉพาะบุคคล ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องเรียนรู้จากร่างกายของตัวเราเอง :)
ดังนั้น การออกกำลังกายตามความถนัดหรือความชอบจึงเป็นสิ่งสำคัญ ไม่ว่าจะเป็น ตีแบต เต้นแอโรบิก ฟิตเนส มวยไทย โยคะ ฯลฯ ลองดูหลายๆ อย่างจนกว่าจะเจอที่ใช่ หากเราสนุกที่จะทำมัน เป้าหมายเรื่องสุขภาพก็กลายเป็นผลพลอยได้ >..<
นอกจากนี้ ผู้เขียนยังได้กล่าวอีกว่า แต่ละคนมีวิธีการเอาใจใส่ร่างกายแตกต่างกันไป ไม่มีสูตรตายตัว ขึ้นอยู่กับความต้องการของร่างกายเฉพาะบุคคล ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องเรียนรู้จากร่างกายของตัวเราเอง :)
ดังนั้น การออกกำลังกายตามความถนัดหรือความชอบจึงเป็นสิ่งสำคัญ ไม่ว่าจะเป็น ตีแบต เต้นแอโรบิก ฟิตเนส มวยไทย โยคะ ฯลฯ ลองดูหลายๆ อย่างจนกว่าจะเจอที่ใช่ หากเราสนุกที่จะทำมัน เป้าหมายเรื่องสุขภาพก็กลายเป็นผลพลอยได้ >..<
สำหรับบางคนมีอาการเจ็บป่วยหรือมีความต้องการเฉพาะ ทำให้ทางเลือกในการออกกำลังกายมีขีดจำกัด ก็อาจจะต้องใส่ submodality เข้าช่วย...
ยกตัวอย่างของเท็นเอง เท็นมีเป้าหมายที่ชัดเจน 4 ข้อที่กล่าวไว้ในข้างต้น ดังนั้น ก่อนที่เท็นจะไปออกกำลังกาย เท็นบอกตัวเองว่าเท็นมีเป้าหมายอะไร และถ้าทำสำเร็จ ฉันจะรู้สึกยังไง
ขณะที่เท็นออกกำลังกาย ทุกครั้งที่เท็นบิดเอว เท็นจะจินตนาการว่าเมื่อหุ่นฉันดีขึ้น ฉันจะรู้สึกยังไง ขยายความรู้สึกนั้นให้ชัด "ใช่...ทุกครั้งที่ฉันที่บิดเอว ฉันจะหุ่นดีขึ้น ดีขึ้นเรื่อยๆ"
เช่นเดียวกับเวลาซิทอัพ "ใช่...หน้าท้องฉันกำลังลดลง"
หรือเวลาที่เราออกกำลังกายส่วนอื่นๆ เราจะบอกตัวเองและรู้สึกไปกับมัน ว่าร่างกายฉันกำลังแข็งแรงขึ้นๆ ในทุกการขยับของร่างกาย ย้ำกับตัวเอง ว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี้ เป็นการบอกรัก ดูแล และขอบคุณร่างกายของเรา
เมื่อเช้าพอเท็นลองทำดู มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ ค่ะ
ไม่รู้สึกฝืนเลย มีความสุขมากขึ้น และกลับมีเรี่ยวแรงมากขึ้นด้วย!!
ลองเอาไปทำกันดูนะคะ \(^0^)/
*Cherie Carter-Scott, หากชีวิตเป็นดั่งเกม นี่ไงล่ะ...กติกา, แปลโดย พรเลิศ อิฐฐ์ และวิกันดา พินทุวชิราภรณ์ (กรุงเทพฯ : วีเลิร์น, 2556), หน้า 33.
ไม่รู้สึกฝืนเลย มีความสุขมากขึ้น และกลับมีเรี่ยวแรงมากขึ้นด้วย!!
ลองเอาไปทำกันดูนะคะ \(^0^)/
*Cherie Carter-Scott, หากชีวิตเป็นดั่งเกม นี่ไงล่ะ...กติกา, แปลโดย พรเลิศ อิฐฐ์ และวิกันดา พินทุวชิราภรณ์ (กรุงเทพฯ : วีเลิร์น, 2556), หน้า 33.
พยายามต่อไปค่ะเท็น
ตอบลบแทงกิ้วจ้า ตอนเขียนบทความนี้นึกถึงหนูเหมือนกัน ^^
ลบ